وضعیت کار در ایران بعد از خروج آمریکا از برجام

همواره یکی‌از موضوعات با اهمیت و مطرح دربین سیاست‌گذاران , مجریان و جامعه این است که موقعیت اشتغال و بیکاری کشور ایران پس از خروج ایالات متحده از برجام چه خواهد شد و چه روندی را دنبال خواهد کرد؟ رهیافت برون رفت محافظت یا این که بهبود شرایط جان دار چیست؟ پیشین از جواب بدین سوالهای , واجب به توضیح است در وضعیتی که شوکی ( درونی یا این که بیرونی ) بر اقتصاد مخصوصا شوک‌های منفی وارد شود دربین بازارهای اقتصادی که با وقفه بیشتر و طولانی‌تر این شوک‌ها را پذیرا خواهد بود بازار فعالیت ( همراه با توزیع درآمد ) خواهد بود . روشن است که‌این وقفه موجب خواهد شد که دور و بر برای تدبیرها واجب در میدان سیاست‌گذاری و اجرایی مهیا شود .
روندهای اشتغال
پیشین از بررسی شوک‌های منفی ناشی از خروج ایالات متحده از برجام بر اقتصاد کشور ایران می بایست به فضای کسب و فعالیت حقیقی و واقعی اقتصاد اعتنا داشت و آن را چک کرد . دربین شاخص‌های اقتصادی مرزو بوم که بتواند به‌طور نسبی فضای کسب و فعالیت واقعی‌تر را از دیگر متغیرها نشان دهد که با اشتغال و بیکاری ارتباط قربت داراست «شاخص سرمایه‌گذاری» ( تشکیل سرمایه اثبات ناخالص در بخش‌های محرمانه و مدنی ) است . فرایند این شاخص نشان میدهد که مطابق آمار بانک مرکزی کشور ایران , میزان تشکیل سرمایه اثبات ناخالص در سال ۱۳۹۰ نزدیک به ۶۹۹ هزار میلیارد ریال به بها اثبات ۱۳۸۳ بوده است که‌این رقم با تغییراتی به رقم نسبتاً ۴۳۵ هزار میلیارد ریال در سال ۱۳۹۶رسیده است . دو نکته ; اولیه این‌که رویش هر ساله تشکیل سرمایه اثبات ناخالص در سال ۱۳۹۵ حدود ۷/ ۳ – درصد و در سال ۱۳۹۶ به ۴/ ۱ درصد رسیده است . دوم , میزان سرمایه‌گذاری ( مدنی و سری ) سال ۱۳۹۶ نزدیک به ۶۳ درصد میزان سرمایه‌گذاری سال ۱۳۹۰ است . وجود مسافت در میزان سرمایه‌گذاری می تواند نشان از رغبت کمتر فعالان اقتصادی و سرمایه‌گذاران حقیقی و واقعی ( به‌خصوص بخش محرمانه ) در میدان کسب و عمل داشته باشد یا این که به خارج مهاجرت کنید…